Z całą otwartością możemy zakomunikować, że aktualnie żyjemy w wyjątkowych czasach.
Od samego początku powstania pandemii masa osób musiało podjąć codzienną walkę z rozprzestrzeniającym się wirusem i zmierzyć się z konsekwencjami. Trzeba tu szczególnie pomyśleć o lekarzach, personelu medycznym i operatorach sektora pogrzebowego. W tak nieoczekiwanej i nieszablonowej sytuacji, jak pandemia, osoby takie objawiają symptomy niepewności na skutek wysokiego poziomu ryzyka zakażenia się wirusem od pacjentów, gdzie trzeba liczyć się z wieloma czynnikami, które zdołają doprowadzić do powstania Zespołu Stresu Pourazowego.
Zauważyć można specyficzne zwiastuny predykcyjne, które dotyczą zdrowia psychicznego ratowników doznających traumatycznych zdarzeń: bliskość, czas trwania i intensywność wystawiania się na zarażenie. Nadto powinno się wzmiankować męczące zmiany, znaczną liczbę pacjentów przydzielonych do leczenia a także destabilizacja życia prywatnego. W takich przypadkach stosowane są dwa rodzaje wytłumaczeń:
- Objaśnienia poznawcze, które polegają na identyfikowaniu się z ofiarą.
- Wytłumaczenia emocjonalne: współodczuwanie, zarażenie emocjonalne, trudności z zachowaniem dystansu.Na szczęście mogą również wydarzać się korzystne rezultaty psychologiczne: pozytywne uczucia powiązane z poczuciem dumy a także wyższym wartościowaniem własnej osoby.
Natomiast separacja społeczna wywołana kwarantanną czy oddalenie od krewnych w obawie przed zarażeniem wirusem mogą nadgonić negatywne symptomy: utrapienie, złość, frustrację, ataki paniki, większe spożywanie tytoniu i kawy.Strach przed wyrządzeniem krzywdy bliskim jest paradoksalnie sprzeczna z postawą lekarza, który zajmuje się leczeniem. Jednak brak fizycznego i uczuciowego kontaktu z krewnymi może spowodować poczucie wyobcowania oraz izolacji, a w długim okresie może się rozwinąć w zaistnieje Zespołu Stresu Pourazowego.
Aby zapobiec rozwojowi Zespołu Stanu Pourazowego, poleca się następujące działania:
- Uprawianie regularnych i unormowanych ćwiczeń fizycznych, co zdoła przyczynić się do pobudzenia pozytywnego samopoczucia i poprawy funkcjonowania.
- Stosowanie zbilansowanej diety.
- Poświęcanie czasu na ulubione hobby.
- Kierowanie działań prospołecznych, gdyż wzmaga to możliwości samokontroli.
- Korzystanie z pomocy psychoterapeuty, którzy zdołają zaoferować należyte warunki do poprawienia recepcji, komfortu psychicznego jak również udzielą empatycznego wsparcia.
- Docenianie każdego owocnego sukcesu.
- Zostawanie w ustawicznym kontakcie z rodziną z wykorzystaniem współczesnych technologii.
W trakcie tego krańcowo ciężkiego okresu wskazane jest rozważyć ustawiczną, fachową pomoc psychoterapeuty.